Piyâle

Piyâle, Hâşim’in ikinci şiir kitabı. Bu eser de basıma hazırlanırken, öteki kitaplarda olduğu gibi metin ve notlar dışında, tanıtıcı ve çözümleyici “sunuş” yazısı, “küçük sözlük” de eklendi ve böylece son yıllarda yoğunluk kazanan Ahmet Hâşim yayınlarına akademik kaygılar içeren katkılar amaçlandı.

1909-1923 arasında yazılıp yayımlanan Piyâle’de Hâşim’in şiir anlayışını özetleyen ve kendisini beğenmeyenlere verdiği cevapları içeren yazısı ile Yakup Kadri Karaosmanoğlu’nun kitabın birinci baskısı için kaleme aldığı yazı yer alıyor. İki yazı da Hâşim’i anlamaya birer kılavuz, birer anahtar gibi.

MUKADDİME 

-Karaosmanzâde Câvide Hanımefendi’ye

Zannetme ki güldür, ne de lâle,
Âteş doludur, tutma yanarsın
Karşında şu gülgûn piyâle!

İçmişti Fuzûlî bu alevden,
Düşmüştü bu iksîr ile Mecnûn
Şi’rin sana anlattığı hâle…

Yanmakta bu sâgardan içenler,
Doldurmuş onunçün şeb-i aşkı
Baştan başa efga-n ile nâle.

Âteş doludur, tutma yanarsın
Karşında şu gülgûn piyâle!

KARANFİL

Yârin dudağından getirilmiş
Bir katre alevdir bu karanfil,
Rûhum acısından bunu bildi.

Düştükçe vurulmuş gibi, yer yer,
Kızgın kokusundan kelebekler,
Gönlüm ona pervâne kesildi.

BÜLBÜL

Bir gamlı hazânın seherinde
Israra ne hacet yine bülbül?
Bil, kalbimizin bahçelerinde
Can verdi senin söylediğin gül!

Savrulmada gül şimdi havâda
Gün doğmada bir başka ziyâda…