Ahmed Şamlu

Ahmed Şamlu 1925’te Tahran’da doğdu. Lisede okurken siyasi faaliyetlerinden dolayı dört yıl tutuklu kaldı (1941-45). 1946’da idam mangasının önüne çıkarıldı, son anda hükûmetin affıyla serbest bırakıldı. 1952’de Macaristan’a gitti, burada iki yıl İran Büyükelçiliği Kültür Müşaviri olarak görev yaptı. 1967’de Hâfız üzerine araştırmalara başladı. 1974-1979 yıllarında birçok uluslararası konferansa katıldı; Avrupa’nın çeşitli üniversitelerinden davetler aldı. Sokhane Nov (Yeni Söz, 1948), Rouzane (Pencere, 1950), Bamshad (1956) dergilerini çıkardı. Lorca ve Ritsos‘un şiirlerini Farsçaya çevirdi. 1987-1999 yıllarında şiirleri dünyanın birçok diline çevrildi. Stig Dagerman Şiir Ödülü’nü aldı (1998). Ölümüne kadar Kitâb-i Kûçe (Sokak Kitabı) adı altında araştırma, inceleme kitaplarını yayımladı. Uzun süren bir hastalıktan sonra öldü (Temmuz 2000). Şiir kitaplarından bazıları: Unutulmaz Nağmeler (1947), Bildirge (1951), Duygular ve Demirler (1953), Yeni Soluk (1957), Hâfız ve Haft Gonbad, Teraneler [Hayyam, Attar, Baba Tahir Rübaileri] (1957), Ayna Bahçesi (1960), Aynadaki Ayda (1963), Ayda Şiirler (1964), Yağmurdaki Kuknüs (1965), Toprak Ağıtları (1968), Ateşteki İbrahim (1972), Ayna ve Havva (1973).