Alexandre Kojève
(Aleksandr Vladimiroviç Kojevnikov) 1902’de Moskova’da doğdu. On dört yaşında tarihin “trajik” sonuna ilişkin düşüncelerle dolu bir Felsefe Günlüğü tutmaya başladı. Daha sonra Doğu felsefelerini incelemeye koyuldu. Amacı, Var-Olmayan ya da Varlık-Olmayan kavramı üzerinde temellenen bir felsefe sistemi kurmaktı. Sanat üzerinde düşünmesi, döneminin kültüründeki estetik devrimleri, dışavurumcu sinemayı, soyut resmi irdelemesine ve amcası Vladimir Kandinski ile bu konularda diyaloglara girmesine yol açtı. Sovyet Devrimi’nden sonra Almanya’ya yerleşti. Rus teozof Soloviev üzerine, Karl Jaspers’in yönetiminde Heidelberg’de doktora yaparken, hem öğretisini incelediği bu mistik düşünürün hem de Goethe ve Dostoyevski’nin etkisinde kalarak, tarihin sonu kavramı üzerinde düşünce dünyasını oluşturdu. Kendisi gibi Rus asıllı Fransız filozof André Koyré ile tanışması Kojève’in düşüncesinde derin etkiler yaratarak, onu bilimlerin tarihini irdelemeye yöneltti. Yüksek İncelemeler Okulu’nda (Ecole des Hautes Etudes), 1933’ten 1939’a kadar Hegel’in Tinin Fenomenolojisi’ni çok özgün bir biçimde açımlayıp yorumladığı konferans ve derslerini R. Aron, G. Bataille, A. Koyré, J. Lacan, E. Weil, G. Fessard, R. Queneau, R. Polin, L. Corbin, M. Merleau-Ponty, A. Adler, R. Kaufmann, J. Desanti gibi önemli bilgin, düşünür ve yazarlar izlemiş ve L.-Strauss, P. Kolossowski, A. Breton, J.-P. Sartre, S. de Beauvoir, F. Fukuyama da onun tezlerinden esinlenmiştir. Kojève, alışılmadık bir felsefî tutum göstererek “tümel” ve “türdeş” devletin somutlaştırılmasına kendini adamak için felsefe dünyasından çekilmiş, kırk üç yaşından ölümüne kadar Fransız Ekonomi Bakanlığı’nın Dış Ekonomik İlişkiler Yönetiminde danışman olarak çalışmayı seçmiş ve Fransa’nın dış ekonomik politikasını perde arkasından yönetmiştir. Alexandre Kojève, 1968’de Brüksel’de öldü.
