Leonardo Sciascia

Leonardo Sciascia (Recalmuto, 1921 – Palermo, 1989) Sicilya’nın iç kesiminde, Recalmuto’da kükürt ocağında çalışan bir memurun üç çocuğundan birisi olarak dünyaya geldi. Yazı hevesi ve yeteneğiyle, Sicilya’nın toplumsal ortamına olan ilgisi çok erken yaşında kendini belli etti. 1935’te ailesiyle birlikte Caltanissetta’ya taşınınca, orada lise öğrenimi sırasında zihinsel donanımına temel oluşturacak Aydınlanma Çağı yazarlarını tanıdı. 1941’de Tahıl Ofisi’nde çalışmaya başladı, bu sayede Sicilya kırsalının gerçekleriyle yüz yüze gelme olanağı buldu. 1949’dan sonra kendini ilkokul öğretmenliğine adadı. 1952’de “Diktatörlük Masalları” baş¬lıklı nesirleri ve “Sicilya, Yüreği” başlıklı şiirleriyle yazarlık yaşamına adım attı, ertesi yıl Pirandello Ödülü’nü kazandı, ardından “Galleria ve Galleria Defterleri” adlı edebiyat ve etnoloji dergilerini yönetti. 1956’da başyapıtlarından sayılan “Re¬galpetra Kiliseleri” romanı ile “Sicilyalı Akrabalar” başlıklı kitabını oluşturan öykü¬leri basıldı. 1961’de mafyayı konu alan “Baykuşun Günü” romanıyla ünü yayıldı, Sicilya âleminin müzmin sorunlarının irdeleyicisi olarak aydın konumu belir-lenmiş oldu. Bu kitaplarını, Sicilya toplumunu ve kültürünü tarihsel boyutları bağlamında ele alan, çoğu gerçek olaylardan esinlenmiş çeşitli yapıtları izledi. Katolik çevrelerine yönelttiği keskin eleştiriyle dikkati çeken yazar 1975-1977 yıllarında Komünist Parti saflarına katıldıysa da, çok geçmeden partinin radikal tutumunu reddederek uzaklaştı, bağımsız eleştirici aydın tavrıyla ülkesinin genç kuşaklarına örnek oldu. 1979-1983 yılları arasında Parlamento’ya seçilince Aldo Moro’nun kaçırılıp öldürülüşünü inceleyen soruşturma komisyonunda yer aldı. Sciascia yazma etkinliğini 1989’da Palermo’da kanserden ölünceye değin yoğun olarak sürdürdü. “Mısır Konseyi” (1963), “Oyunun Kuralı” (1966), “Engizisyoncunun Ölümü” (1967), “Candide ya da Sicilya’da Görülmüş Bir Düş” (1977), “Açık Kapılar” (1987), “Şövalye ve Ölüm” (1988), “Basit Bir Öykü” (1989) diğer başlıca yapıtlarıdır.