Necip Fazıl Kısakürek
Necip Fazıl Kısakürek (İstanbul, 26 Mayıs 1904 – 25 Mayıs 1983) Heybeliada’daki Bahriye Mektebi’nde ve Darülfünun Felsefe Şubesi’nde okudu. Avrupa’ya gönderilen ilk Cumhuriyet talebeleri arasında yer alarak Paris’e gitti. Sorbon Üniversitesi Felsefe Bölümü’ne bir süre devam ettikten sonra yurda döndü. Çeşitli bankalarda çalıştı; müfettişliğe kadar yükseldi. Ankara DTCF, Devlet Konservatuvarı, İstanbul Devlet Güzel Sanatlar Akademisi ve Robert Kolej’de dersler verdi. 1934 yılında, mürşidi Abdülhakim Arvâsî ile tanıştı. Kendi deyişiyle “sosyal mücadele”ye atıldığı 1943’ten ölümüne kadar, “anlaşılmadan benimsenmek”le “tanınmadan dışlanmak” arasında sıkışıp kaldı. Her dönemde suçlandı, sorgulandı, yargılandı; defalarca hapis yattı: 1960 öncesinde hakkında kesinleşmiş mahkûmiyet kararları toplamı 101 yıla ulaşmıştı. Erenköy’deki evinde öldü; Eyüp’te toprağa verildi. İlk şiirleri Yeni Mecmua dergisinde çıktı (1923). İkinci şiir kitabı Kaldırımlar’ın (1928) yayımlanmasıyla birlikte “Kaldırımlar Şairi” olarak adını duyurdu. Ağaç (1936) ve Büyük Doğu (1943-1978) dergilerini çıkardı; çeşitli gazetelerde fıkra ve başmakaleler yazdı. Bütün şiirlerini topladığı Çile ile, 1934’te yaşadığı ruh buhranının sahne eseri olan ve Türk tiyatrosunun ilk büyük dram örneği sayılan Bir Adam Yaratmak (1938) başta olmak üzere, çeşitli türde 100’ün üzerinde kitabı vardır.
