Publius Ovidius Naso

Publius Ovidius Naso Augustus Çağı şiirinin önemli temsilcilerinden. İÖ 43 yılında Roma’nın doğusundaki Sulmo kasabasında atlı sınıfından varlıklı bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi. Öğrenim görmek üzere kardeşiyle birlikte Roma’ya gönderildi, buradaki öğrenimini bitirdikten sonra Atina’dan Anadolu’ya kadar birçok yeri dolaştı. Roma’ya döndüğünde bir süre yargıçlık yaptı ama bu mesleğin güçlüklerine daha fazla dayanamadı. Bu nedenle yargıçlığı bıraktı ve kendini tümüyle şiire verdi. Ovidius, aşk ve mitoloji temalı eserleriyle oldukça beğeni kazanarak genç yaşına rağmen büyük bir üne kavuştu. İki başarısız evlilikten sonra üçüncü evliliğiyle mutluluğu yakalayan Ovidius’un bu evlilikten bir de kızı oldu. Ozan açısından her şey yolunda giderken, imparator Augustus tarafından verilen bir buyrukla İS 8. yılda Karadeniz kıyısındaki Tomis (Köstence) kasabasına asıl yurdu Roma’ya bir daha dönmemek üzere sürgüne gönderildi. Yurdundan sürülmenin ve bir sürgün olarak yaşamanın acısına on yıl dayanabildi, İS 18 yılında yüreği yaralı bir ozan olarak sürgün yerinde öldü. “Amores” (Aşklar), “Heroides” (Kadın Kahramanlar), “De Medicamine Faciei Femineae” (Kadın Yüzünün Kozmetikleri Hakkında), “Ars Amatoria” (Aşk Sanatı), “Remedium Amoris” (Aşkın Dermanı), “Metamorphoses” (Dönüşümler), “Tristia” (Kederli Şiirler), “Epistulae ex Ponto” (Karadeniz’den Mektuplar), “Ibis”, “Halieutica” ve “Fasti”, Ovidius’un günümüze kadar gelmiş eserlerindendir.